seni beklemek nasl birşey?

Yine elimde kalem..
Sıkıntıdan saçmalıyıp duruyorum..
Ama nedense bu sefer anlamlı saçmalıyorum sanki?-oda nasıl oluyorsa artık-
Seni bekliyorum..
Neyini mi?
Sesini,yüzünü hatta mesajını..
Telefonun ışığının her yanışında sensin diye kalbim öyle çarpıyor ki..
Ama yine sen yoksun önceden hiç olmadıgın,
Sonradan da olmayacağın gibi..
Ama ben her...şeye rağmen ümitliyim..
Konuştuğun her sözcük,
Kullandığın her kelime,
Beni sana tekrar bağlamaya yetiyor..
Bekliyorum..
Bu bekleyiş nereye kadar bilmiyorum..
Aaa.. yine küçük bir ışık belirdi telefonun sarja takılı olduğu bölgeden..
Karanlıktan görebiliyorum..
Kalksam mı, yoksa kalkmasam mı?
Bu rahat fıstık yeşili koltuktan korkuyorum..
Ya yine sen değilsen ?
Bunu göze alıyorum ama..
Ya burdan kalktıktan sonra burdaki duygularda benimle birlikte bu masadan kalkarsa..
Bu duygular benimle bu masadan kalksın istemiyorum ! O yüzden dayanıyorum fıstık yeşili koltuğuma..
Aynı senle konuşmamaya dayandığım gibi..